De steenkolenmijn Bois-du-Luc (ontgonnen sinds 1685), werd in 1973 als laatste Belgische mijn gesloten. Eén van de 162 mijnwerkershuisjes, die tussen 1838 en 1853 werden gebouw bij de mijnschacht St-Emmanuel, is toegankelijk voor publiek. De vroegere kantoren (mooie glas-in-loodraam op de binnenplaats), de verschillende werkplaatsen waar gereedschappen werden gemaakt, de elektrische centrale en de mijnschacht geven een goed beeld van het leven in en om de mijn. Bois-du-Luc maakt deel uit van de mijnsites in Wallonië die zijn opgenomen op de lijst van het Unesco werelderfgoed.